W grudniu 2020 r. w naszej szkole odbył się Rodzinny konkurs literacki – „Tajemniczy kufer…”. Do konkursu zostali zaproszeni wszyscy uczniowie klas I – III. Celem konkursu było propagowanie i doskonalenie umiejętności pisarskich oraz rozwój wyobraźni i twórczego myślenia u dzieci w okresie edukacji wczesnoszkolnej.

Wybór najlepszych prac był trudny, gdyż uczniowie wykazali się dużą pomysłowością w ujęciu tematu. Ich prace świadczą o dużym oczytaniu i nie mniejszej wyobraźni.

Zapraszamy do lektury.

Kącik Młodego Pisarza 2021/2022

Do naszej szkolnej redakcji napłynęła bardzo ciekawa praca ucznia z kl.3a, który chciałby podzielić się efektami swojej pisarskiej twórczości.
Zachęcamy do lektury.

„Zegar Czasu”- Adam Szmidtka kl. 3 a

Wczesnym rankiem do szkoły biegł pewien chłopiec. Na imię miał Marek. Czym prędzej powiesił kurtkę na wieszak i wpadł do klasy.

– Przepraszam za spóźnienie – powiedział i usiadł do ławki.  

Chwilę później była już przerwa. Marek poszedł do łazienki. Znajdowała się tam duża szafa, ale nikt nie wiedział co w niej jest. Kiedy wracał do sali niechcący trącił drzwi i szafa się otworzyła. Wypadł z niej jakiś okrągły przedmiot. Był to zegar. Marek chciał odłożyć go na miejsce, lecz spostrzegł, że zegar świeci. Świecący zegar zawirował i opadł na ziemię. Chłopiec złapał go i już miał włożyć do szafy , lecz szafa zniknęła. Marek bardzo się wystraszył. Okazało się, że nie znajdował się już w szkole, ale pośrodku dużego parku. Wystraszony zaczął szukać wyjścia. Nie wiedział gdzie jest, dookoła znajdowały się ogromne krzewy i wysokie drzewa. Chłopiec szukał jakiegoś znajomego miejsca. Jednak wszystko było inne. Nadchodził wieczór, więc przenocował w parku.

Gdy otworzył oczy, zobaczył chłopca, który zbierał książki z ziemi. Podbiegł i mu pomógł.

– Cześć, jestem Marek – powiedział – wiesz może co to za miejsce?

 Chłopak spojrzał na niego i powiedział:

– Cześć, jestem Kajtek, zgubiłeś się?

– Można tak powiedzieć – odpowiedział Marek – Coś mnie tu przeniosło.

 I pokazał Kajtkowi zegar.  Kajtek obejrzał go dokładnie i  zawołał:

– Spotkajmy się tu później to wszystko ci wytłumaczę.

I pobiegł.  Wieczorem Marek czekał na nowego kolegę. Kajtek w końcu przyszedł.

– Posłuchaj – zaczął Kajtek – to magiczny zegar, który przeniósł cię w czasie. Popatrz – Kajtek pokazał na jedną z zębatek – ta zębatka jest połamana. Musimy znaleźć nową, bo bez niej nie wrócisz do domu.

W tym momencie zegar zaczął się świecić i na ziemi pojawiła się jasna ścieżka.

 – To może być podpowiedź –  powiedział Marek i pobiegł rozświetloną drogą.

Za nim wyruszył Kajtek. Droga była długa i kręta, jednak nie poddali się. Po długiej podróży dotarli do wysokiej kamiennej wieży. Na jej szczycie coś pobłyskiwało. Dookoła wieży znajdował się kanion, który wyglądał na głęboki. Do wieży można się było dostać jedynie przez most. Szybko wspięli się na najwyższe piętro. Na szczycie było pusto. Tylko w kącie podskakiwała mała skrzynka. Marek i Kajtek podnieśli ją i otworzyli. W środku znajdowała się mała zębatka. Marek wyjął ją ze skrzynki. Wyglądała jak ta stara, tylko nie była połamana.

Nagle ziemia zadrżała. Z kanionu wypełzł ogromny wąż. Marek i Kajtek zbiegli z wieży. Po chwili byli na dole. Magiczna ścieżka znów się pojawiła, ukazując im drogę. Kajtek i Marek pognali ile sił w nogach. Olbrzymi wąż ich doganiał. Nagle zębatka wzniosła się i wpadła do zegara. Wąż zatrzymał się i przez chwilę się w nich wpatrywał. Zdziwiony Marek spojrzał na zegar, który znowu rozświetlił się jasnym światłem. Po chwili znalazł się z powrotem w szkole. W tym momencie zadzwonił dzwonek na lekcje. Zegar rozbłysnął jeszcze parę razy i zniknął.

                                                                                 Adam Szmidtka 3 A

Przesyłajcie ciekawe prace na adres:

b.czacharowska@sp20gdynia.pl  lub   w.kozak@sp20gdynia.pl

„Tajemniczy kufer…” – Katarzyna Żywicka, IIc

Pewnego grudniowego dnia moja babcia przyniosła mi stary, ale piękny kufer, który znalazła na swoim strychu. Podobno należał on jeszcze do jej mamy. Wykonany był z ciemnego drewna i miał ozdoby z metalu. Bardzo mi się spodobał, podziękowałam babci i postawiłam go obok swojego łóżka. 

Ponieważ zbliżały się Święta Bożego Narodzenia myślałam już o prezentach, które chciałabym dostać pod choinkę. Najlepszym sposobem, aby spełnić te marzenia, było poprosić o nie Świętego Mikołaja. Miałam już w głowie całą ich listę, postanowiłam więc znaleźć kartkę i napisać do niego list. 

Zaczęłam od słów: Drogi, Święty Mikołaju! Tu Kasia, mam nadzieję, że odczytasz ten list i znajdziesz chwilę, aby mnie odwiedzić. Potem poprosiłam go o: łyżwy, flet, lalkę, klocki lego i książkę „Gra” z serii Magiczne Drzewo.  

List leżał kilka dni na moim biurku, trochę się zasmuciłam, że Mikołaj go jeszcze nie zabrał. Zbliżała się wigilia i mama kazała mi posprzątać w pokoju. Musiałam gdzieś schować ten list, postanowiłam włożyć go do mojego kuferka. Kilka godzin później zmęczona poszłam spać. 

W nocy obudził mnie szelest i dziwne błyski. Pomyślałam, że to burza, ale nie słyszałam grzmotów. Kiedy zaspana przetarłam oczy, zobaczyłam dziwną postać.  Był to ubrany na czerwono pan, w czerwonej czapce z białym pomponem. W ręce trzymał duży, brązowy wór.  Po chwili zorientowałam się, ko to był. Ku mojemu zdziwieniu zobaczyłam Świętego Mikołaja!!! A już myślałam, że o mnie zapomniał.  Mikołaj powiedział mi, że ma dla mnie prezenty, ale znajdę je dopiero w wigilię pod choinką. Ucieszyłam się bardzo, uściskałam go mocno i podziękowałam mu serdecznie. 

Szczęśliwa, ale zmęczona położyłam się dalej spać. Rankiem myślałam, że to był tylko sen, ale i tak postanowiłam sprawdzić, czy w kufrze jest list. Zdziwiłam się bardzo, kiedy okazało się, że tam niczego nie było…  

dalszy ciąg i pozostałe prace tutaj – zajrzyj koniecznie:)